Kuilen, en nog eens kuilen...

De hele, maar ook de hele nacht heeft geregend en geregend. Allemaal twijfelden we, maar vooral Jos, of onze tocht naar de Udzungwa waterval wel door zou gaan.
Om 7.15 uur zaten we allemaal bij elkaar aan het ontbijt. Jos had al naar het weerbericht gekeken, wat niet veel goeds inhield. Hij belde ook nog even met Fadhili. Zijn antwoord was: als het ’s nachts zo regent, is het overdag droog!! En…….. ja hoor, de hele dag droog weer. Zelfs de zon is gaan schijnen. ( wijs man)
Zoals afgesproken kwam de safari-auto om 8 uur voorgereden. Fadhili, de chauffeur, Harry, (natuurlijk) en, ik denk voor de gezelligheid van de Harry, nog een derde persoon.
We vertrekken. Heel rustig de weg op. Na een paar 100 M werd er van rijbaan gewisseld. Wij denken: Harry moet nog tanken! Hij stopt iets eerder en hij komt terug met ….. een reserve wiel! Hup, onder de banken ermee. De tocht wordt vervolgd. We komen langs de school. Er werd langzamer gereden. Leuk, konden we foto’s maken van ons werk. Zag er erg goed uit, al zeggen we het zelf. De docent biologie stapt in. We zijn nu met 12 personen, inclusief Harry. De auto heeft 9 zitplaatsen plus 1 stoel naast de chauffeur. Tja, toen is de vriend van de Harry voorin, tussen de 2 stoelen op de stang gaan zitten. Dat moet hij later, bij terugkomst geweten hebben.
Eindelijk zijn we echt onderweg met een Tanzaniaanse safariauto! Deuren die niet goed sloten en spontaan openen gingen. Er waren nog al veel drempels op de weg, dus werd er rustig gereden. Hier in Tanzania, wordt door de politie gecontroleerd. Je auto wordt bekeken of je rijbewijs wordt gevraagd. Zo ook wij aan de kant. Politieman in wit kostuum en stokje kwam de controle doen. Verstaan hebben we hem niet. Dat hij niet tevreden was, was duidelijk. Hij had ook vragen/commentaar betreffende zijn licentie. Opeens klikte hij strak in de houding, met zijn hakken, rechter hand in de groet naast zijn hoofd……… daar kwam zijn meerdere! Uiteindelijk mochten we doorrijden, maar zijn licentie kreeg hij niet mee. Op de terugweg heeft Fadhili het bij dezelfde politiepost teruggevraagd. De weg wordt vervolgd. Veel kuilen, hobbels en carwasch-kuilen. Dit zijn héééle grote kuilen vol regenwater. We kregen enigszins wat mee. Na het verlaten van de teerweg werden we echt eens getest of we wel tegen hobbels en knobbels in de weg kunnen. Of we ook een beetje zeevaardig waren. De auto reed van links naar rechts vv. we zijn een goed 10KM verder moeten rijden om toegangskaarten voor het Udzungwa Park te kopen, waar we naar de waterval gingen klauteren en lopen. Op een gegeven moment kwamen we bij een bruggetje aan, waar ik en gelukkig nog enkele anderen even zijn uitgestapt, wat we op de terugweg nog een keer hebben gedaan.
Eindelijk waren we zover om aan de wandeling te beginnen. Maar na een meter of 5 heb ik me toch maar omgedraaid want de paniek sloeg toe.
Fadhili is bij mij gebleven, wat ik toch wel prettig vond. Samen zijn we aan de overkant van de straat in een soort gemeenschappelijke openbare ruimte gegaan. Je kon daar wat frisdrank krijgen. Er stonden geluidsboxen opgesteld die niet onderdoen bij een festival. De televisie stond aan. Het is vandaag Nationaal Feestdag. De parade was er te zien, maar ook zeer duidelijk hoorbaar.
Tegen half 4 waren de anderen moe, maar zeer voldaan terug! Klaar voor de volgende uitdaging: terug naar onze lodge in Mikumi.
Aanvulling van de wandeltocht en foto’s volgen.