Hippo hei Hippo doa

Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want om 06:30 uur begint Stanley met een 2 uur durende safari. Jos heeft besloten om niet mee te gaan. Hij heeft nog van alles te regelen.
Een safari vroeg in de morgen is apart, want de wilde dieren zijn dan extra actief. Op zijn gebruikelijke wijze scheurt Stanley over de Masai Mara. In het begin zien we onder andereThomson gazellen met hunprachtige kleuren en ranke lichamen. Ook gnoes, buffels, zwijnen, impala’s en grand gazellen spotten we. Deze opsomming is niet volledig, omdat ik niet in herhaling met voorgaande blogs wil vallen. Het is echt genieten.
Via de radio krijgt Stanley bericht dat er cheetahs zijn gespot. In volle vaart er op af. Stanley neemt met groot gemak alle hindernissen. We komen bij een beekje. Daar zien we een aantal hippo’s in vol ornaat. Zo hebben we ze nog niet eerder gezien. Aan de waterkant en af en toe dravend. Het is een heel gedoe voor de nijlpaarden om aan land te komen. Op een smal stukje verdringen ze elkaar. Wij weten niet wat we zien. Stanley draait de auto zo dat we de beestjes optimaal kunnen fotograferen. Al zo vroeg op de dag een geweldig cadeau.

Nu verder naar de cheetahs. Een viertal safari-auto’s verdringt elkaar om de cheetahs zo goed mogelijk te observeren. De afstand is net iets te groot voor mij om ze goed te kunnen fotograferen. Dit laat ik dan ook over aan Roos. Zij heeft een veel grotere lens en kan de dieren goed fotograferen. Inmiddels zijn de andere safari-auto’s verdwenen. De cheetahs zitten op een heuveltje. Moeder houdt de wacht en de 3 kleintjes rollen buitelend over elkaar heen. Stanley manoeuvreert de auto nu zo dat we veel korter bij komen. Het is een lust voor het oog om die kleintjes bezig te zien.
We hebben nu zoveel tijd besteed aan de hippo’s en de cheetahs, dat we terug moeten naar de lodge. Immers om 08:30 uur staat het ontbijt klaar. Op de terugweg komen we nog een stel giraffen tegen, die prachtig voor onze lenzen exposeren. Iets verder weg hebben twee giraffen het met elkaar aan de stok. Ze vechten met hun lange nekken. De ene klap na de andere wordt uitgedeeld. Wie gewonnen heeft weet ik niet, omdat we verder moeten.
Om 08:30 beginnen we aan ons laatste ontbijt in Afrika. De afgelopen 14 dagen zijn veel te snel voorbij gegaan. We hebben zoveel beleefd en genoten/gezien. Het moet bij ons allen nog indalen. Na het ontbijt hebben we de tassen ingepakt en naar de auto gebracht.
Na afscheid te hebben genomen van de mensen van de lodge en onze guards van de Masai zijn we stipt om 09:30 uur vertrokken richting Nairobi.
Om 23:45 uur begint Martin te zeuren over het feit dat mijn blog nog niet klaar is.
De eerste 70 km zijn weer over de bumpy road. We worden dus weer 1 ½ uur door elkaar gerammeld. Tot onze verbazing rijdt Stanley eerst het Masai dorp in. Daar hebben we nog een paar prachtig gekleurde masaidekens gekocht.
Na het gerammel op de bumpy road hebben we een koffiestop gemaakt. Tijdens deze stop vertelde Stanley, dat hij het heerlijk heeft gevonden om met onze groep op pad te zijn geweest. In Narok, een Masai stad, hebben we van auto gewisseld. Stanley moet met nieuwe klanten de Masai mara weer in. Hij heeft voor elk van ons nog een polsbandje, waarin zowel de Keniaanse als de Nederlandse vlag is verwerkt. Bovendien staat in elk polsbandje onze naam.
Samen met Esther en James, onze nieuwe chauffeur, gaan we weer op pad. De reis verloopt snel en prettig. Rond. 2 uur maken we een stop bij een ons inmiddels bekend restaurant. Eenieder verorbert twee pannenkoeken en een drankje. Hierna gaan we weer op weg.
We moeten een berg over. Dit doen we in file. De vrachtwagens kunnen maar langzaam naar boven. James probeert zoveel mogelijk te passeren. Desondanks verloopt deze passage maar langzaam. Eindelijk komen we op de “autoweg” naar Nairobi. Nu gaat het iets sneller. In Nairobi is het een ramp. Jongens proberen allerlei producten aan de automobilisten in de file te slijten. Jos zegt schertsend dat deze jongens Afrikaanse filemelders zijn. In deze file hebben we besloten direct door te rijden naar het vliegveld in plaats van eerst naar een restaurant te gaan. Dit om te voorkomen dat we door de gigantische trafficjam te laat zouden aankomen. James rijdt op een vaak verbluffende wijze van de linker baan maar de rechter baan en andersom. Hierdoor lijkt het een beetje op te schieten. Rond 19:00 uur arriveren we op het vliegveld. Nemen afscheid van Esther en James en gaan de handelingen verrichten die nodig zijn om 23:55 uur naar Amsterdam te vliegen en vervolgens met de KLM-bus door te reizen naar Maastricht-Aachen AirPort.
Helaas komt aan alle mooie dingen ook een eind. We houden aan deze vakantie hele mooie herinneringen over. Niet alleen de safari’s zijn geweldig mooi, maar het contact dat we in Mikumi hebben gehad met de mensen is misschien nog wel intenser geweest. We hebben door deze contacten echt aan de cultuur van de Tanzanianen kunnen snuffelen. De intermenselijke contacten die we hebben gehad waren mooi en triest tegelijk. Als je beseft hoe goed je het zelf hebt en dat afzet tegen de armoe van de Tanzaniaan dan heeft dit een grote impact op je eigen persoon. Daarnaast heb ik het functioneren van onze groep als heel fijn en warm ervaren. Het was een feest om dit samen te beleven.
Dank je wel Jenny, Roos, Martin, Ellen, Jos, Sabina en Marijke.

Foto’s en het afsluitende blog van Jenny volgen nog.