Fantastisch, bombastisch.......
Door: Marijke
Blijf op de hoogte en volg Jos
02 Mei 2017 | Tanzania, Bagamoyo
Ngorongoro
Nu, zittend in busje op weg naar Naivasha maak ik het blog nog van gisteren omdat het gisteren zo'n lange dag was waardoor alle puf ontbrak.
Na een heerlijk ontbijt bij Jeroen in een paradijselijke omgeving, zijn we op weg gegaan naar de Ngorongoro krater. Deze is ontstaan na een vulkaanuitbarsting en het schijnt dat daar heel veel dieren verblijven en die,over het algemeen niet meer weggaan. Daniel is onze chauffeur. Hij is blij dat het regent want dan zijn er minder controles onderweg. Ook hier heb ieder nadeel zo zijn voordeel.
De weg ernaar toe is al een bijzonderheid. Beelden die ik had terwijl ik boeken las over Afrika trekken nu in werkelijkheid aan mij voorbij. We rijden langs koffieplantages, langs grote kuddes koeien en geiten,gehoed door de Masai. De typische verschijning van de Masai, gehuld in rode doeken en lopend met een lange stok,met nog een hoop vreemdsoortige versierselen, maken dit alles erg apart. Zeker wanneer de gids vertelt,wanneer we langs een dorpje komen met ronde lemen hutjes dat hier een Masaiman woont met zijn 30 vrouwen en zijn 100 kinderen. Maar... enige verantwoordelijkheid toont deze man toch want hij heeft voor zijn kinderen een eigen schooltje gebouwd. Dan zien we een geschminkte jongen langs de kant van de weg lopen. Volges de traditie van de Masai moet een jongen wanneer hij besneden is, 3 maanden in afzondering leven, zonder medicijnen. Na deze periode komt hij terug bij de stam en is hij sterk genoeg bevonden om als man opgenomen te worden. Of dit onder de categorie valt van verantwoorde verwaarlozing is nog maar de vraag.
Na een poos is er behoefte aan een sanitaire stop. De chauffeur weet een openbaar toilet maar.......deze is gesloten. Het openbaar bushtoilet was ons goed bevallen. Roos, Ellen Jos en Martin zijn al achter het gebouwtje. Jenny komt schaterend terug. Als ik ook naar achter ga begrijp ik haar hilariteit. Roos en Ellen zitten gezusterlijk achter het muurtje op de hurken terwijl de mannen met de rug naar hen toe ook hun behoefte staan te doen. Dit tafereeltje vind ik te gezellig en zoek liever een dikker boompje op. Phoe. Eindelijk gevonden. Maar toch moet ik snel alles omhoog hijsen. Masaimannen komen aanlopen en ik wil ze niet verblinden met zulke witte billen.
Onze lange autorit wordt weer vervolgd langs drukke markten, mooie landschappen, oneindig uitgerekte savannes omzoomd door bergen.
Wanneer we na een kleine 3 uur rijden in de buurt van de krater komen zien we een tiental bomen waar honderden ooievaars zich in genesteld hebben. Een heel apart gezicht. Langzaam aan komen we bij de krater. Maar......het weer wordt er niet beter op. Zodra we het park oprijden komen we in dichte mist terecht waardoor we een stuk van het uitzicht missen. Toch hebben we iets geleerd afgelopen periode van de Afrikanen. Pole,pole en hakuna matata of te wel: het komt goed.
- [ ] Zowaar. De zon breekt door en na onze lange rit worden we beloond met een fantastisch uitzicht over de krater die een doorsnede heeft van een 25 km. Een niet te beschrijven mooi landschap met prachtig verschillende kleuren en begroeiing. Van de dieren valt nog niks te bespeuren. Maar onze verrassing zal groot zijn. Zodra we onderlangs de krater rijden worden we al verwelkomd door een imponerende kudde buffels. Zebras met jongen. Olifanten, maar die stonden wat verder weg. De gnoes, de wilde zwijnen .Bij een grote plas water waar een aantal nijlpaarden hun onderkomen hebben, besluiten we ons meegebrachte lunchpakketten te nuttigen. Jos komt enthousiast met de dozen aangelopen maar onze gids Daniel vindt het een beter idee om in de jeep te lunchen daar de roofvogels over ons heen vliegen en de kans bestaat dat ze ons de ogen uitpikken. We willen graag wat in Tanzania achter laten maar om onze ogen hier achter te laten. Naderhand vervolgen wij onze weg. Het dak van de jeep gaat open en we kunnen met onze hoofden boven de jeep uitstekend, waanzinnig genieten van alles wat de krater ons te bieden heeft.Thomson gazellen, de flamingo's, de impala's en zelfs een enkele neushoorn en een koribusterd. Dit is een grote vogel met een stevige nek. Deze vogel is zo zwaar dat hij niet kan vliegen en alleen kan rond zweven op de thermiek. Daar, daar in het gras, een klein stuk bij ons vandaan liggen 3 leeuwen. Heel bijzonder maar deze zijn lui en /of te moe en liggen in het gras te slapen zodat we ze niet in hun volle schoonheid kunnen aanschouwen. De hyena's lopen bij hen in de buurt. Langzamerhand wordt het steeds later en omdat we nog een hele terugreis voor de boeg hebben begint Daniël ons te pushen om terug te rijden. Maar net voordat we het park willen uitrijden slaken Ellen en Martin een gil want vlak bij onze jeep staat aan de zijkant, in volle glorie, een prachtige vrouwtjesleeuw ons aan te kijken. Deze dag had ons al zoveel moois geboden maar deze aanblik ervaren we toch als een toetje. Bij de uitgang staat nog een hele kolonie apen om ons uit te zwaaien. Onze 3uur durende terugreis kan beginnen. Jos attendeert Daniel erop om iets rustiger te rijden. Natuurlijk snappen wij dat hij niet in het donker wil rijden, zonder goede verlichting en met een totaal ontbrekende straatverlichting. Later horen we dat hij ook bang is vanwege bendes die in het donker busjes kunnen overvallen. Gelukkig komen we veilig en wel in ons hotel terug. Zeer moe maar nog meer zeeeer voldaan. Afrika, wat een onbeschrijflijke natuur. Natuurlijk krijg ik van mijn kritische reisgenoten commentaar dat ik de kraanvogels ben vergeten te noemen en die fel geel gekleurde vogeltjes , de zgn wevers, die hun nest weven onder de takken dat een prachtig gezicht was. Er was zoveel. Misschien teveel om te behappen.
- [ ] Zelfs het feit dat in het hotel geen bier en geen wijn te krijgen was en we 11/2 uur op het eten moesten wachten, maakte deze dag tot een FANTASTISCHE dag.
- [ ] Marijke
Nu, zittend in busje op weg naar Naivasha maak ik het blog nog van gisteren omdat het gisteren zo'n lange dag was waardoor alle puf ontbrak.
Na een heerlijk ontbijt bij Jeroen in een paradijselijke omgeving, zijn we op weg gegaan naar de Ngorongoro krater. Deze is ontstaan na een vulkaanuitbarsting en het schijnt dat daar heel veel dieren verblijven en die,over het algemeen niet meer weggaan. Daniel is onze chauffeur. Hij is blij dat het regent want dan zijn er minder controles onderweg. Ook hier heb ieder nadeel zo zijn voordeel.
De weg ernaar toe is al een bijzonderheid. Beelden die ik had terwijl ik boeken las over Afrika trekken nu in werkelijkheid aan mij voorbij. We rijden langs koffieplantages, langs grote kuddes koeien en geiten,gehoed door de Masai. De typische verschijning van de Masai, gehuld in rode doeken en lopend met een lange stok,met nog een hoop vreemdsoortige versierselen, maken dit alles erg apart. Zeker wanneer de gids vertelt,wanneer we langs een dorpje komen met ronde lemen hutjes dat hier een Masaiman woont met zijn 30 vrouwen en zijn 100 kinderen. Maar... enige verantwoordelijkheid toont deze man toch want hij heeft voor zijn kinderen een eigen schooltje gebouwd. Dan zien we een geschminkte jongen langs de kant van de weg lopen. Volges de traditie van de Masai moet een jongen wanneer hij besneden is, 3 maanden in afzondering leven, zonder medicijnen. Na deze periode komt hij terug bij de stam en is hij sterk genoeg bevonden om als man opgenomen te worden. Of dit onder de categorie valt van verantwoorde verwaarlozing is nog maar de vraag.
Na een poos is er behoefte aan een sanitaire stop. De chauffeur weet een openbaar toilet maar.......deze is gesloten. Het openbaar bushtoilet was ons goed bevallen. Roos, Ellen Jos en Martin zijn al achter het gebouwtje. Jenny komt schaterend terug. Als ik ook naar achter ga begrijp ik haar hilariteit. Roos en Ellen zitten gezusterlijk achter het muurtje op de hurken terwijl de mannen met de rug naar hen toe ook hun behoefte staan te doen. Dit tafereeltje vind ik te gezellig en zoek liever een dikker boompje op. Phoe. Eindelijk gevonden. Maar toch moet ik snel alles omhoog hijsen. Masaimannen komen aanlopen en ik wil ze niet verblinden met zulke witte billen.
Onze lange autorit wordt weer vervolgd langs drukke markten, mooie landschappen, oneindig uitgerekte savannes omzoomd door bergen.
Wanneer we na een kleine 3 uur rijden in de buurt van de krater komen zien we een tiental bomen waar honderden ooievaars zich in genesteld hebben. Een heel apart gezicht. Langzaam aan komen we bij de krater. Maar......het weer wordt er niet beter op. Zodra we het park oprijden komen we in dichte mist terecht waardoor we een stuk van het uitzicht missen. Toch hebben we iets geleerd afgelopen periode van de Afrikanen. Pole,pole en hakuna matata of te wel: het komt goed.
- [ ] Zowaar. De zon breekt door en na onze lange rit worden we beloond met een fantastisch uitzicht over de krater die een doorsnede heeft van een 25 km. Een niet te beschrijven mooi landschap met prachtig verschillende kleuren en begroeiing. Van de dieren valt nog niks te bespeuren. Maar onze verrassing zal groot zijn. Zodra we onderlangs de krater rijden worden we al verwelkomd door een imponerende kudde buffels. Zebras met jongen. Olifanten, maar die stonden wat verder weg. De gnoes, de wilde zwijnen .Bij een grote plas water waar een aantal nijlpaarden hun onderkomen hebben, besluiten we ons meegebrachte lunchpakketten te nuttigen. Jos komt enthousiast met de dozen aangelopen maar onze gids Daniel vindt het een beter idee om in de jeep te lunchen daar de roofvogels over ons heen vliegen en de kans bestaat dat ze ons de ogen uitpikken. We willen graag wat in Tanzania achter laten maar om onze ogen hier achter te laten. Naderhand vervolgen wij onze weg. Het dak van de jeep gaat open en we kunnen met onze hoofden boven de jeep uitstekend, waanzinnig genieten van alles wat de krater ons te bieden heeft.Thomson gazellen, de flamingo's, de impala's en zelfs een enkele neushoorn en een koribusterd. Dit is een grote vogel met een stevige nek. Deze vogel is zo zwaar dat hij niet kan vliegen en alleen kan rond zweven op de thermiek. Daar, daar in het gras, een klein stuk bij ons vandaan liggen 3 leeuwen. Heel bijzonder maar deze zijn lui en /of te moe en liggen in het gras te slapen zodat we ze niet in hun volle schoonheid kunnen aanschouwen. De hyena's lopen bij hen in de buurt. Langzamerhand wordt het steeds later en omdat we nog een hele terugreis voor de boeg hebben begint Daniël ons te pushen om terug te rijden. Maar net voordat we het park willen uitrijden slaken Ellen en Martin een gil want vlak bij onze jeep staat aan de zijkant, in volle glorie, een prachtige vrouwtjesleeuw ons aan te kijken. Deze dag had ons al zoveel moois geboden maar deze aanblik ervaren we toch als een toetje. Bij de uitgang staat nog een hele kolonie apen om ons uit te zwaaien. Onze 3uur durende terugreis kan beginnen. Jos attendeert Daniel erop om iets rustiger te rijden. Natuurlijk snappen wij dat hij niet in het donker wil rijden, zonder goede verlichting en met een totaal ontbrekende straatverlichting. Later horen we dat hij ook bang is vanwege bendes die in het donker busjes kunnen overvallen. Gelukkig komen we veilig en wel in ons hotel terug. Zeer moe maar nog meer zeeeer voldaan. Afrika, wat een onbeschrijflijke natuur. Natuurlijk krijg ik van mijn kritische reisgenoten commentaar dat ik de kraanvogels ben vergeten te noemen en die fel geel gekleurde vogeltjes , de zgn wevers, die hun nest weven onder de takken dat een prachtig gezicht was. Er was zoveel. Misschien teveel om te behappen.
- [ ] Zelfs het feit dat in het hotel geen bier en geen wijn te krijgen was en we 11/2 uur op het eten moesten wachten, maakte deze dag tot een FANTASTISCHE dag.
- [ ] Marijke
-
02 Mei 2017 - 20:25
Minou:
Heey allemaal!
Met het gezegde; beter laat dan nooit, heb ik jullie blog ook gevonden! (Ik heb dus nog wel wat in te halen) heel leuk om te lezen hoe het daar nu is in Tanzania en hoe herkenbaar sommige situaties zijn. De plaspauzes zitten bij mij namelijk ook nog vers in het geheugen.. ;)
Ik wens jullie nog veel plezier! En jos, ik ben benuwd naar je verhalen als je weer terug bent.
Groetjes,
Minou -
02 Mei 2017 - 21:04
Jillin:
Lieve reizigers,
Prachtig om te lezen wat jullie allemaal gezien hebben tijdens die rit!! Ik wordt er zelfs een beetje jaloers van ;) Wat zullen jullie veel te vertellen hebben, ik kijk ernaar uit om de vertalen te horen!
Vooral die leeuwinne naast de auto, jullie reactie kan ik me heel goed voorstellen, wauw!!
Geniet van al het moois dat jullie nog gaan zien!
Groetjes Jillin -
03 Mei 2017 - 11:41
Arend:
Mooi verslag...ik verheug mij op de foto's die Roos veelvuldig gemaakt zal hebben, gehurkt achter het muurtje. -
03 Mei 2017 - 14:52
To Fuhren:
Dit is weer een mooie blog.
Deze dag was toch wel heel erg bijzonder. Dat is waar ze de mensen mee willen lokken om naar Afrika op vakantie te gaan. De tocht naar de Ngorongoro krater was toch helemaal geweldig. Zoiets wil je toch niet missen. Het is voor ons moeilijk te bevatten dat zoiets moois bestaat. Het was wél even schrikken voor Ellen en Martin maar dat maakt het nóg extra bijzonder en mooi. Zo super.
En de beschrijving van het "toilet"was ook heel uitvoerig. Je kunt het je zo helemaal voorstellen.
Heel erg leuk verteld.
Jammer dat het einde bijna in zicht is maar hier kunnen jullie allemaal nog lang op teren. -
03 Mei 2017 - 16:09
Maares:
Hallo allemaal. Wat een mooi verhaal van Marijke .heb er van genoten bij de koffie vanmorgen. Kunnen jullie al die indrukken nog wel verwerken. Te gek zoveel mooie dieren Van dichtbij te zien .en als toetje een leeuwin naast de auto. Hebben jullie vaker zo;n gezellige sanitaire stop? Zo zie je maar alles wend. Nog vele fijne dagen !!! Liefs marese -
04 Mei 2017 - 09:54
De Blaauwtjes:
Hallo, Wat een geweldig verhaal weer. Het is leuk om jullie verhalen te lezen. Geniet er nog van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
