Back to basic
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Jos
23 April 2017 | Tanzania, Mikumi
Het is al weer de vierde dag van ons verblijf in Tanzania! Het lijkt veel langer.
Na een lekker ontbijtje zijn we als “goede katholieken” naar de kerk gegaan. Die zou om 10.00 uur beginnen, maar de mis van 06.00 uur was later begonnen doordat het flink aan het regenen was. Daarom begon de kindermis van 10.00 uur een stuk later. Hier nemen ze het niet zo nauw met de tijd. De slogan is: Pole Pole, oftewel rustig aan. Daar kunnen wij nog veel van leren...
Tijdens het wachten had de zuster van de kerk Jos in de smiezen en vloog hem om zijn nek. Hij kent haar nog van afgelopen zomer. Wat een spontaan mens!! Ze nodigde ons uit om bij haar in huis te wachten totdat de mis zou beginnen. Eerst de handen wassen en daarna kregen we enkele bordjes met popcorn voor onze neus.
Om 11.40 uur begon de mis met alleen kinderen in de kerkbanken. We waren een bezienswaardigheid. De monden van de kinderen stonden open terwijl we naar onze plaats werden gebracht. De hele mis keken veel kinderen telkens naar ons. Wat een witte mensen. De hele mis moesten de kinderen goed luisteren. Als ze wat verkeerd zaten of stonden, werden ze terecht gewezen. De meesten lukten het prima. Daar kunnen ze bij ons een voorbeeld aan nemen.
Het kinderkoor zong de hele mis enthousiast, swingend en klappend. Wat een belevenis. De meeste kinderen hadden de zondagse kleren aan. De gezinnen hebben geen cent te makken, maar ze moeten er wel mooi uitzien op zondag. Zelfs voor de collecte hebben ze wat kleingeld bij zich.
Wat een armoede hebben we hier al gezien. Kleine, vieze huisjes, overal troep. De kinderen dragen vaak kapotte kleding. Ook ruiken ze meestal niet echt fris. Wat hebben wij het wat dat betreft toch goed.
Maar het valt wel op dat de meeste kinderen veel lachen en vrolijk zijn. Er wordt hier echt bij de dag geleefd.
Na de mis zijn we terug gegaan maar onze lodge om even wat te eten en ons om te kleden.
We werden opgehaald door een gids, mr. van Mckene, die met ons naar de Masai zou gaan. Wat een leuke knul. Hij sprak heel goed engels en is erg betrokken bij het milieu van Mikumi. Hij verzamelt het plastic bij Mikumi Nationaal Park en maakt daar allerlei attributen van. Heel goed bezig.
We moesten een stuk lopen naar de masai en onze gids vertelde allerlei interessante dingen onderweg. Ook was hij heel belangstellend naar ons leven in Nederland.
Na een modderige tocht, gelukkig schijnt de zon niet (erg he?) kwamen we bij de Masai aan. Dit heet een boma. Daar leeft 1 man met meerdere vrouwen. Onze mannen hadden wel oren naar dit leven!!!!
Marijke begon met uitdelen van spekjes en de kinderen waren niet weg te slaan bij haar. We vonden het heel frappant dat een meisje alleen maar roze spekjes wilde en geen witte.
We mochten een hutje van binnen zien. Het was er pikkedonker en klein. De muren zijn gemaakt van klei en koeienpoep. Ze hebben een klein kamertje, een mini keuken en een hele kleine slaapkamer. Ze slapen daar met 3 personen in een bed met een matras van koeienvellen. Twee kleine gaten zijn de raampjes. En warm.. Ze zijn er erg trots op.
Buiten werd er voorgedaan hoe ze een vuurtje maken op een groot mes, draaiend met 2 stokjes. Daarna de dans van de Masai. Zingen en hoog springen. Leuk om te zien. Nog even kijken en kopen bij de meisjes en vrouwen die allerlei sieraden en hebbedingetjes hebben gemaakt.
Na het afscheid lopen we terug. De zon schijnt inmiddels fel en het is erg warm en vochtig. Poeh poeh… Het vocht valt erg op hier omdat het nog regentijd is.
Terug in de lodge nemen we en verkoelende duik in het zwembad. We hebben daar erg gelachen. Er worden gedurende de hele dag trouwens veel grapjes gemaakt en heel veel gelachen. De sfeer is zeer goed.
Na het eten, wat erg goed is in de lodge, kwam Mohammed langs. Dit is de oudste zoon van het gezin dat een nieuw dak gesponsord krijgt van Martin en Roos. Het huisje van dit gezin is door de regen kapot gegaan. Het was ook van klei en koeienpoep gemaakt, dat houdt niet echt tijdens het regen seizoen. Ze zijn met een stenen huisje bezig, maar hebben geen geld meer voor het dak. Mohammed krijgt een miljoen shilling mee. Hij was hier super blij mee. Morgen komt hij nog wat kleding halen voor wat kleinere zusjes en broertjes.
Vanavond niet te laat naar bed, want we moeten toch onze ervaringen verwerken en morgen vroeg op, want we gaan de muur verven op de secundary school. Ons volgende project.
Tot morgen!!
Reageer vooral op de blogs.
Na een lekker ontbijtje zijn we als “goede katholieken” naar de kerk gegaan. Die zou om 10.00 uur beginnen, maar de mis van 06.00 uur was later begonnen doordat het flink aan het regenen was. Daarom begon de kindermis van 10.00 uur een stuk later. Hier nemen ze het niet zo nauw met de tijd. De slogan is: Pole Pole, oftewel rustig aan. Daar kunnen wij nog veel van leren...
Tijdens het wachten had de zuster van de kerk Jos in de smiezen en vloog hem om zijn nek. Hij kent haar nog van afgelopen zomer. Wat een spontaan mens!! Ze nodigde ons uit om bij haar in huis te wachten totdat de mis zou beginnen. Eerst de handen wassen en daarna kregen we enkele bordjes met popcorn voor onze neus.
Om 11.40 uur begon de mis met alleen kinderen in de kerkbanken. We waren een bezienswaardigheid. De monden van de kinderen stonden open terwijl we naar onze plaats werden gebracht. De hele mis keken veel kinderen telkens naar ons. Wat een witte mensen. De hele mis moesten de kinderen goed luisteren. Als ze wat verkeerd zaten of stonden, werden ze terecht gewezen. De meesten lukten het prima. Daar kunnen ze bij ons een voorbeeld aan nemen.
Het kinderkoor zong de hele mis enthousiast, swingend en klappend. Wat een belevenis. De meeste kinderen hadden de zondagse kleren aan. De gezinnen hebben geen cent te makken, maar ze moeten er wel mooi uitzien op zondag. Zelfs voor de collecte hebben ze wat kleingeld bij zich.
Wat een armoede hebben we hier al gezien. Kleine, vieze huisjes, overal troep. De kinderen dragen vaak kapotte kleding. Ook ruiken ze meestal niet echt fris. Wat hebben wij het wat dat betreft toch goed.
Maar het valt wel op dat de meeste kinderen veel lachen en vrolijk zijn. Er wordt hier echt bij de dag geleefd.
Na de mis zijn we terug gegaan maar onze lodge om even wat te eten en ons om te kleden.
We werden opgehaald door een gids, mr. van Mckene, die met ons naar de Masai zou gaan. Wat een leuke knul. Hij sprak heel goed engels en is erg betrokken bij het milieu van Mikumi. Hij verzamelt het plastic bij Mikumi Nationaal Park en maakt daar allerlei attributen van. Heel goed bezig.
We moesten een stuk lopen naar de masai en onze gids vertelde allerlei interessante dingen onderweg. Ook was hij heel belangstellend naar ons leven in Nederland.
Na een modderige tocht, gelukkig schijnt de zon niet (erg he?) kwamen we bij de Masai aan. Dit heet een boma. Daar leeft 1 man met meerdere vrouwen. Onze mannen hadden wel oren naar dit leven!!!!
Marijke begon met uitdelen van spekjes en de kinderen waren niet weg te slaan bij haar. We vonden het heel frappant dat een meisje alleen maar roze spekjes wilde en geen witte.
We mochten een hutje van binnen zien. Het was er pikkedonker en klein. De muren zijn gemaakt van klei en koeienpoep. Ze hebben een klein kamertje, een mini keuken en een hele kleine slaapkamer. Ze slapen daar met 3 personen in een bed met een matras van koeienvellen. Twee kleine gaten zijn de raampjes. En warm.. Ze zijn er erg trots op.
Buiten werd er voorgedaan hoe ze een vuurtje maken op een groot mes, draaiend met 2 stokjes. Daarna de dans van de Masai. Zingen en hoog springen. Leuk om te zien. Nog even kijken en kopen bij de meisjes en vrouwen die allerlei sieraden en hebbedingetjes hebben gemaakt.
Na het afscheid lopen we terug. De zon schijnt inmiddels fel en het is erg warm en vochtig. Poeh poeh… Het vocht valt erg op hier omdat het nog regentijd is.
Terug in de lodge nemen we en verkoelende duik in het zwembad. We hebben daar erg gelachen. Er worden gedurende de hele dag trouwens veel grapjes gemaakt en heel veel gelachen. De sfeer is zeer goed.
Na het eten, wat erg goed is in de lodge, kwam Mohammed langs. Dit is de oudste zoon van het gezin dat een nieuw dak gesponsord krijgt van Martin en Roos. Het huisje van dit gezin is door de regen kapot gegaan. Het was ook van klei en koeienpoep gemaakt, dat houdt niet echt tijdens het regen seizoen. Ze zijn met een stenen huisje bezig, maar hebben geen geld meer voor het dak. Mohammed krijgt een miljoen shilling mee. Hij was hier super blij mee. Morgen komt hij nog wat kleding halen voor wat kleinere zusjes en broertjes.
Vanavond niet te laat naar bed, want we moeten toch onze ervaringen verwerken en morgen vroeg op, want we gaan de muur verven op de secundary school. Ons volgende project.
Tot morgen!!
Reageer vooral op de blogs.
-
23 April 2017 - 20:15
Leon Beerendonk:
Geweldig, PRACHTIG verhaal! Initiatief = WERELD klasse!!!! -
23 April 2017 - 21:36
Jillin:
Lieve reizigers!
Ik vind het super om te lezen hoe jullie dit avontuur beleven, ik zie het meteen voor me, zo goed beschrijven jullie het! En ik weet natuurlijk ook hoe het daar uitziet ;)
Jullie hebben tijdens deze paar dagen al veel gezien en gedaan, ik ben benieuwd naar de andere dagen! Heel veel plezier tijdens het project op school morgen, het is een super school om te zien!
En voor Jos, veel plezier om iedereen weer terug te zien, ik ben benieuwd hoeveel je herkennen, dat zullen er vast heel veel zijn!!
Geniet van dit avontuur, ik lees en geniet op een afstandje mee :)
Groetjes vanuit het koude Nederland
Jillin -
23 April 2017 - 21:44
Anon:
Hallo allemaal,
Leuk om jullie verhalen te lezen. Wat hebben jullie in deze korte tijd al veel beleefd. Geniet er lekker van. Groetjes vanuit het koude Limburg. Anon, Liane en een extra dikke kus voor opa en oma van Finn. -
24 April 2017 - 00:24
De Blaauwtjes:
Het is erg leuk om op deze manier jullie reis te volgen. Geniet er nog van -
24 April 2017 - 08:02
Colinda:
Goedemorgen,
Wat wordt hier lekker leesbaar geschreven; lijkt of ik er bij ben. En wat maken jullie veel mee.
Geniet van de ervaringen en natuurlijk ook van het weer.
Ik verheug me op het vplgende schrijfsel.
Groetjes uit Eijsden -
24 April 2017 - 10:30
Marese Powell.:
Goede morgen allemaal .het is gelukt .. ik kan jullie nu volgen .bedankt vd leuke foto's . Het is net alsof ik er bij ben . Zit aan de koffie ,en heb de belevenissen door gelezen .nou geniet er maar van . Fijne dag en tot mails
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
